عصرويزا

پس از جنگ جهاني دوم و در طي دهه 80 ميلادي مذاكراتي بين كشور اروپايي جهت از بين بردن مرزها در جريان بود. اين رويداد با دو ايدئولوژي روبرو بود. يك ديدگاه به حذف كامل مرزهاي داخلي اتحاديه اروپا و حراست از مرزهاي خارجي آن حمايت مي كرد و ديدگاه دوم تمام قد مخالف اين مذاكرات بود.
فرانسه و آلمان پيشگامان اين حركت بزرگ ( ويزاي شينگن ) بودند و در تاريخ 17 ژوئن 1984 اين موضوع را به صورت جدي در شوراي اروپا مطرح كردند.
ديدگاه اين كشورها بر اين پايه استوار بود كه بايد لغو تدريجي مرزهاي داخلي بين كشورهاي اروپايي و به جاي آن كنترل گسترده تري از مرزهاي خارجي اين اتحاديه صورت پذيرد.
نهايتا كمتر از يك سال در تاريخ 14 ژوئن 1985، پنج كشور آلمان، فرانسه، بلژيك، لوكزامبورگ و هلند در يك روستاي كوچك در جنوب شرقي لوكزامبورگ و در كنار رودخانه موزل با امضاي سند شينگن به ويزاي شينگن رسميت دادند.
پنج سال بعد، در 19 ژوئن 1990، يك كنوانسيون براي اجراي دقيق قرارداد شينگن امضا شد.